Υπάρχει ένα οικογενειακό ανέκδοτο, απολύτου δικής μου έμπνευσης και ερμηνείας. Πόσο θα ήμουν; Εφτά χρονών; Το πολύ οχτώ. Κάπου στην Αθήνα έδινε παραστάσεις το περίφημο, τότε, τσίρκο Μεντράνο. Πώς το ήξερα; Κάπου το είχα ακούσει, ίσως υπήρχαν και διαφημίσεις στις εφημερίδες. Εν τω μεταξύ, δεν θυμάμαι να είχα πάει ποτέ σε τσίρκο. Ηταν ένα είδος θεάματος που δεν ταίριαζε στην αντίληψη των γονιών μου περί παιδικής διασκέδασης. Δεν ετίθετο λοιπόν θέμα να πάω. Μέχρι που κάτι έγινε, κάποιο χατίρι δεν μου έκαναν, κάποια τιμωρία μού επέβαλαν. Και θύμωσα. Και ήθελα να… επιβάλω κυρώσεις. Μούτρωσα, έβαλα το χέρι στη μέση και ανακοίνωσα τις συνέπειες: «Κι εγώ δεν θα πάω στο τσίρκο Μεντράνο».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή