Ούτε ο Αρταξέρξης

Παρακολουθώντας αυτή τη ιστορία με την πτώση ελικοπτέρου και τον θάνατο του ιρανού προέδρου Ραϊσί, αναρωτιέσαι αίφνης τι όντως συμβαίνει. Τι μαθαίνουμε, τι καταλαβαίνουμε, πόση απάτη και παραπληροφόρηση υπάρχει – ή πόση αδυναμία και τετραπληγική ανικανότητα. Κοτζάμ πρόεδρος να σκοτώνεται ξαφνικά εξαιτίας της ομίχλης; Πού δηλαδή να γινόταν και πόλεμος. Το μυστήριο σκηνικό δίνει τροφή σε συνωμοσιολόγους (και δικαίως) διότι δεν στέκει και πολύ λογικά να σκοτώνεται ο πρόεδρος του Ιράν και σε αυτή τη συγκυρία με τόσο ηλίθιο τρόπο και με ελικόπτερο του 1979 – κάθε λογικός άνθρωπος αρνείται να το πιστέψει. Διότι, αν οι Ιρανοί αυτοκαταρρίπτονται έτσι, ως αυτοκτονικά κοτσύφια, τότε τι στον διάβολο πόλεμο θέλουν να κάνουν και με ποια προσόντα; Μη όντας ικανοί να μεταβούν ειρηνικά ούτε ως στο Αζερμπαϊτζάν, τι δουλειά έχουν να ανοίξουν άλλα, πραγματικά μέτωπα στη γειτονιά; Και το μεγαλύτερο όνειδος δεν είναι να έχει καταρριφθεί από κάποιους (πιθανώς τους Ισραηλινούς, ή άλλους) το ελικόπτερο, όχι. Η μεγαλύτερη ντροπή είναι όντως, να έχει καταπέσει λόγω ομίχλης – σκέψου: εν έτει 2024, πρόεδρος χώρας που πασχίζει μάλιστα να γίνει πυρηνική δύναμη, να σκοτώνεται με αυτόν τον γελοίο τρόπο. Ούτε καν ο Αρταξέρξης δεν θα την πάθαινε έτσι.