Τον Ιούλιο του 1945 δεν είχε συμπληρωθεί καν μήνας από τη στιγμή που έφυγαν οι Γερμανοί από την Κρήτη. Ο Νικόλαος Καβαλλιεράκης ήταν 58 χρόνων, αλλά αισθανόταν γέρος όπως έγραφε στα μικρά του απομνημονεύματα. Είχε σταθεί στο πλάι του Βενιζέλου στη διεκδίκηση για την αυτονομία και ενσωμάτωση της Κρήτης στην Ελλάδα και 4 χρόνια νωρίτερα είχε πολεμήσει σε μια από τις πλέον αιματηρές και ιδιότυπες μάχες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου: τη Μάχη της Κρήτης. Στις 12 μέρες που διήρκησε (20 Μαΐου – 1 Ιουνίου) οι νεκροί ήταν χιλιάδες. Αν και η Κρήτη έπεσε, οι γερμανοί «ουρανιστές» – όπως αποκαλούσαν οι Κρητικοί τους αλεξιπτωτιστές – είχαν υποστεί τεράστιες απώλειες που θα άλλαζαν τον τρόπο εμπλοκής τους πλέον στο πόλεμο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή