Λατινικής Αμερικής αυτόχθον ποδόσφαιρο

Πίσω από το τρελοκομείο του Μπουένος Αϊρες, σε μια αλάνα, κάτι ξανθά αγόρια κλοτσούσαν μια μπάλα. «Τι είναι αυτοί;», ρώτησε το παιδί.  «Τρελο»ί, του απάντησε o πατέρας του. Τρελοεγγλέζοι. Το γεγονός το αναφέρει ο δημοσιογράφος Χουάν Χοσέ ντε Σόισα Ρέιλι, ως ανάμνηση της παιδικής του ηλικίας. Τα πρώτα χρόνια, το ποδόσφαιρο έμοιαζε με παιχνίδι τρελών στο Ρίο ντε λα Πλάτα. Ομως σε περίοδο ιμπεριαλιστικής επέκτασης, το ποδόσφαιρο ήταν ένα τυπικό βρετανικό προϊόν προς εξαγωγή, το ίδιο όπως τα υφάσματα του Μάντσεστερ, οι σιδηρόδρομοι, τα δάνεια της Τράπεζας Μπέιρινγκς ή το δόγμα του ελεύθερου εμπορίου. Εφτασε και στα πόδια των ναυτικών, που το έπαιζαν κοντά στις αποβάθρες του Μπουένος Αϊρες και του Μοντεβιδέο, ενώ τα βρετανικά πλοία ξεφόρτωναν πόντσο, μπότες και αλεύρι και φόρτωναν μαλλί, δέρματα και στάρι, για να φτιάξουν, εκεί μακριά, άλλα πόντσο, μπότες και αλεύρι.