Στα καλά καθούμενα προστέθηκε ένα νέο θέμα στα τόσα της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης: θαλάσσια πάρκα. Και προστέθηκε, γιατί ο χρονισμός ορισμένων πρωτοβουλιών δεν είναι και ο πλέον εύστοχος. Τελευταίο παράδειγμα. Εαν ο πρόεδρος Ερντογάν δηλώνει ότι «μπορούμε να λύσουμε όλα τα προβλήματα με κατανόηση» και ότι «δεν απέχουμε από το έδαφος του συμβιβασμού σε θέματα κοινού ενδιαφέροντος» και την επομένη η επίσημη Ελλάδα διακηρύσσει ως οιονεί απάντηση ότι «η Τουρκία αντιπροσωπεύει υπαρξιακή απειλή», είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να πάμε πολύ μακριά. Είναι η πρώτη φορά τελευταία που ο Ερντογάν μιλά για συμβιβασμό χωρίς να είναι σαφές ακριβώς τι εννοεί. Αλλά εάν εννοεί ότι εγκαταλείπει τη σκληρή, άκαμπτη θέση του, τότε έχουμε μια νέα προσέγγιση από πλευράς του. Αλλά χρειάζονται δύο για το τανγκό. Διαφορετικά η Τουρκία θα κάνει αυτό που συνηθίζει: θα προσθέτει θέματα στην ατζέντα. Από το ένα θέμα, την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, το 1973, έχουμε φθάσει σήμερα – 50 χρόνια μετά – στα περίπου δέκα με κεντρικές προσθήκες:

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή