Το 4ο Διεθνές Συνέδριο των Αρχόντων του Οικουμενικού Πατριαρχείου που ολοκληρώνεται σήμερα στην Αθήνα πρέπει να ιδωθεί υπό ένα πολλαπλό δημιουργικό και οικουμενικό πρίσμα. Εξάλλου δεν αποτελεί μια στενά θρησκευτική συνάντηση, μα ένα πιο υπερτοπικό γεγονός με γεωπολιτικά, πολιτισμικά και ευρύτερα σημαινόμενα για τους λαούς.

Κάτι που κατέδειξαν οι ομιλίες ως τώρα, η βαθιά σημειολογία τους, τα πολλαπλά μηνύματα θωράκισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και προάσπισης της δημοκρατίας αλλά και του επαναπροσδιορισμού της Ορθοδοξίας ως κινητήριας δύναμης της υπεράσπισης του αξιακού πυρήνα της ανθρωπότητας.

Σήμερα ο πλανήτης αντιμετωπίζει μια σειρά προκλήσεων. Από μια θετική δυναμική των νέων εισερχόμενων γεγονότων και τάσεων, όπως η Τεχνητή Νοημοσύνη ή μια είδους εμπέδωση της δημοκρατίας, μέχρι αρνητικά συμβάντα όπως πόλεμοι και παραβιάσεις της εδαφικής ακεραιότητας κρατών που ρευστοποιούν την έννοια της ασφάλειας και της ομαλότητας.

Το Συνέδριο ως σύνοψη συναντήσεων και συμφωνιών έθεσε ως τώρα επί τάπητος όλες τις νέες μεταβολές, δεν αποσυνδέθηκε από τις αγωνίες και τα κελεύσματα των καιρών. Επανατοποθέτησε το οικουμενικό πνεύμα του δόγματος της Ορθοδοξίας.

Και τα μηνύματα ήταν σε πολλές κατευθύνσεις. Στο εσωτερικό της ορθόδοξης κοινότητας. Στις κυβερνήσεις των κρατών. Στους λαούς. Με αυτό ως γνώμονα, το Συνέδριο είχε θετικό αποτύπωμα και διπλωματικό και οντολογικού τύπου. Και υπογράμμισε τις σημερινές ιεραρχήσεις με την απόφαση για βράβευση της χήρας του μαχητή της δημοκρατίας Αλεξέι Ναβάλνι, Γιούλια Ναβάλναγια.