Υπήρξαν ορισμένες εικόνες το βράδυ της Τετάρτης, πριν και μετά τον τελικό, ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τη Φιορεντίνα που τις είδαμε μόνο εμείς που λόγω δουλειάς βρισκόμασταν στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου. Δεν ξέρω για παράδειγμα πόσοι είδαν τα πανηγύρια κάποιων πρώην ξένων παικτών του Ολυμπιακού που πανηγύρισαν σαν παιδάκια το τρόπαιο. Μεταξύ αυτών ήταν κι ο Ραφίνια, που στην Ελλάδα έμεινε ένα εξάμηνο. Τον έβλεπες και νόμιζες πως έχει βγει από τις Ακαδημίες του Ρέντη μαζί με τον Φορτούνη, τον Τζολάκη και τον Ρέτσο που λογικά ήταν οι πιο εκδηλωτικοί και ευτυχισμένοι. Η εικόνα του Ραφίνια να πανηγυρίζει σαν τρελός είναι εν μέρει και η επεξήγηση της επιτυχίας του Ολυμπιακού. Είναι η απόδειξη της ικανότητάς του να εντάσσει στην οικογένειά του τους πάντες: και όσους έμειναν εδώ πολύ (και λέγονται Καρεμπέ, Κοβάσεβιτς, Μοντεστό, Φουστέρ, Ζιοβάνι κ.λπ.) αλλά και όσους δεν στέριωσαν. Αλλά δεν ξεχνούν και τίποτα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή