Μοιάζει μη πολιτικό. Υπήρξε μια ανεξήγητη αντίδραση στην εικονογράφηση του Δημήτρη Μυταρά σε ένα ιδιωτικό και μοναχικό εκκλησάκι κοντά στο Σούνιο. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, χαρακτηρίστηκε «τερατούργημα». Ο σημαντικός έλληνας ζωγράφος ανέπτυξε ένα ελεύθερο εκκλησιαστικό αφήγημα βασιζόμενος σε αντηχήσεις βυζαντινών ιδιωμάτων, σε μορφικά «κτερίσματα» της Γενιάς του ’30 και φυσικά στον ενδιάθετο εξπρεσιονισμό του απολύτως αφομοιωμένου μοντερνισμού του. Απευθύνεται, όπως κάθε έργο μέσα στην ιστορία της εκκλησιαστικής ζωγραφικής, όχι στον οριστικά πεπεισμένο πιστό, αλλά στον αγωνιούντα, στον αναρωτώμενο. Αν μάλιστα κανείς ανατρέξει, για παράδειγμα, σε οποιαδήποτε έκδοση βυζαντινών χειρογράφων, θα δει μέσα από τις εικονογραφικές ελευθερίες τους τη συχνή γειτνίαση με τις σχεδιαστικές και χρωματικές επιλογές του Μυταρά στο συγκεκριμένο έργο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή