Η υπεραξία του τίποτα

Πριν από λίγα χρόνια ο κορυφαίος οίκος μόδας Balenciaga λάνσαρε μια πλαστική μπλε τσάντα που η τιμή της ήταν 2.000 ευρώ και, ουσιαστικά, μόνο ως προς το λογότυπο της φίρμας ξεχώριζε από τις γνωστές πλαστικές τσάντες του ΙΚΕΑ διά πάσαν χρήσιν που στοιχίζουν λιγότερο από 1 ευρώ. Πριν από λίγους μήνες ο ίδιος οίκος παρουσίασε μία κανονικότατη πετσέτα μπάνιου που, τυλιγμένη γύρω από τη μέση του μοντέλου, παρίστανε τη φούστα. Και στοίχιζε 695 ευρώ. Α, είχε και δύο κουμπιά για να μην πέφτει και έχουμε αποκαλύψεις. Πριν από ακόμη λιγότερους μήνες, επίσης ο οίκος Balenciaga, δηλαδή ο καλλιτεχνικός διευθυντής του, φαντασιώθηκε ότι μία κολλητική ταινία θα μπορούσε «να φορεθεί και στο δεξί ως κόσμημα» που έλεγε και μια παλιά διαφήμιση. Πώς κάναμε παιδιά που ό,τι κρίκος έπεφτε στα χέρια μας τον κάναμε, ανάλογα με το μέγεθός του, βραχιόλι, δαχτυλίδι ή τιάρα; Ετσι ακριβώς. Και επειδή η «κολλητική ταινία» έγραφε στο εσωτερικό της Balenciaga, η τιμή της ήταν 3.000 ευρώ. Α, στο μεταξύ, προέκυψε και ένα σκάνδαλο με μια διαφημιστική καμπάνια της εταιρείας όπου νήπια πόζαραν κρατώντας λούτρινα αρκουδάκια με αξεσουάρ που παρέπεμπαν σε σαδομαζοχισμό, αλλά αυτό έχει περιφερειακή σχέση με το θέμα μας.