Η διαφάνεια ως επίδειξη και φιγούρα

Την ώρα που γράφω αυτό το σημείωμα, κανείς δεν ξέρει (ίσως ούτε και ο ίδιος) πώς σκοπεύει ο Στέφανος Κασσελάκης να παρουσιάσει προφορικά το πόθεν έσχες του στο live της Θεσσαλονίκης. Εσείς που το διαβάζετε τώρα έχετε το πλεονέκτημα να γνωρίζετε πώς ήταν το σόου. Εγώ μόνο να το φαντάζομαι μπορώ και να ελπίζω. Να ελπίζω ότι θα έχει μουσική υπόκρουση, με πλούσια ενορχήστρωση, χορωδία οπωσδήποτε και ότι θα τελειώνει με ένα περίτεχνο χορευτικό του προέδρου με τον Τάιλερ! Ιδεωδώς, θα ήθελα να είχε επιμεληθεί την παράσταση ο τύπος που έκανε τον Χάμιλτον μιούζικαλ και μάλιστα ραπ. Θα ήταν η αρμόζουσα τιμωρία για το έγκλημα που διέπραξε εις βάρος του σημαντικότερου εκ των ιδρυτών ή πατέρων του αμερικανικού έθνους. Πάρε, λοιπόν, και κάνε δήθεν μου όπερα το πόθεν έσχες του Κασσελάκη! Να δούμε, θα τολμούσε να το ξανακάνει; Ας πούμε, εις βάρος του Τζορτζ Ουάσιγκτον ή του Τζον Ανταμς; Να θα του πάει!