Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και ο αιματηρός πόλεμος που ακόμη συνεχίζεται, χωρίς ορατή προοπτική να τερματιστεί σύντομα, ήταν μία εξέλιξη που σίγουρα θα θεωρηθεί στο μέλλον γενέθλια στιγμή μιας νέας εποχής. Ωστόσο, ακόμη και τώρα η προσπάθεια να προσεγγιστεί ερμηνευτικά μοιάζει περισσότερο με μια εναλλαγή ανταγωνιστικών αποπειρών «λήψης του ζητουμένου». Η μία ερμηνεία είναι αυτή που επιλέγει η ίδια η ουκρανική ηγεσία αλλά και οι περισσότερες δυτικές κυβερνήσεις. Ο πόλεμος είναι το αποτέλεσμα της επεκτατικής διάθεσης μιας Ρωσίας που υπό την αυταρχική (για ορισμένους και δικτατορική) ηγεσία του Πούτιν μεθοδεύει τη βάναυση αναβίωση της ρωσικής αυτοκρατορίας, μαζί με μια πολιτική υπονόμευσης της Δύσης, μέσα από την εισβολή σε ένα κυρίαρχο έθνος που ετοιμαζόταν να κάνει πράξη το όραμά του για σύνδεση με την Ευρώπη και το ΝΑΤΟ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή