Στον αστερισμό του Αλκιβιάδη

Τη χρονογέφυρα – με όση αυθαιρεσία αυτή συνεπάγεται – χρεώστε τη στο έγκυρο βρετανικό περιοδικό «The Critic». Συγκεκριμένα, στο κομμάτι του Αρμαντ Ντ’ Ανγκούρ που περιγράφει γιατί ο Αλκιβιάδης θα ένιωθε σαν το αθηναϊκό του σπίτι μέσα στη σύγχρονη πολιτική. Προφανώς κομίζει κανείς γλαύκα στην Αθήνα όταν ισχυρίζεται ότι η Ιστορία απεχθάνεται τις συγκρίσεις, αλλά σε κάθε περίπτωση είναι πιο «ανοιχτή» στις αναλογίες. «Η δημοφιλία, η διπροσωπία και η ακλόνητη αυτοαναφορικότητά του είναι στοιχεία που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για παραπομπές σε σύγχρονους πολιτικούς» επισημαίνει ο συγγραφέας και καθηγητής Κλασικών Σπουδών στο Κολέγιο Jesus της Οξφόρδης. Εχει νόημα να κεντρίσουμε τη φαντασία του αναγνωστικού κοινού υπενθυμίζοντας μοτίβα συμπεριφοράς εντός και εκτός των αθηναϊκών τειχών; Για παράδειγμα, τη διαβρωτική επιρροή του ακατέργαστου ναρκισσισμού, ο οποίος μπορεί να παίρνει διαφορετικές μορφές στη δημόσια σφαίρα;