Τι δεν μάθαμε από την προεκλογική περίοδο

Τι μάθαμε λοιπόν από αυτές τις ευρωεκλογές; Για την ακρίβεια, τι μάθαμε πριν η κάλπη κλείσει αύριο; Κατ’ αρχάς, δεν μάθαμε ακριβώς το πόθεν έσχες του Στέφανου Κασσελάκη. Το show off με το χαρτί του Excel από προεκλογική του ομιλία απλώς παρέτεινε τη συζήτηση και, όπως λένε όσοι ξέρουν και έχουν γνώση του παρασκηνίου, απλώς ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έπεσε στην παγίδα της πίεσης των πολιτικών του αντιπάλων. Οχι, δεν ήταν όμως οι εκλογές του πόθεν έσχες του Κασσελάκη. Ηταν οι πρώτες ίσως ευρωεκλογές που επικυρώθηκε με τόσο ευρύ τρόπο πως ήταν εκλογές του ΤikΤok και της επικοινωνίας. Ακόμα και μεσόκοποι πολιτικοί επιδόθηκαν σε βίντεο στο ΤikΤok και υποκατέστησαν ένα δυνητικά βαθύ πολιτικό περιεχόμενο από την ίδια τη μορφή της νέας επικοινωνίας. «Το ΤikΤok το βλέπουν, τις συνεντεύξεις ή τα άρθρα δεν τα διαβάζουν». Αυτό σίγουρα μάθαμε από αυτές τις ευρωεκλογές, που επίσης θα είναι οι τελευταίες που δεν είχαμε άμεση εμπλοκή και της τεχνητής νοημοσύνης. Ηταν όμως ευρωεκλογές χωρίς Ευρώπη. Κι επίσης χωρίς συζήτηση για τα μεγάλα διακυβεύματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κι όμως, οι ευρωεκλογές αυτές δεν θα βγάλουν απλώς 21 νέους έλληνες ευρωβουλευτές. Θα βγάλουν 21 πρόσωπα που θα συμμετέχουν στις πολιτικές ομάδες της Ευρώπης αλλά και σε μία συζήτηση για τα πρόσωπα των νέων συλλογικών οργάνων. Η συζήτηση στην Ευρώπη δεν είναι αστεία: Δεξιά – Ακροδεξιά – Σοσιαλιστές – Πράσινοι – Φιλελεύθεροι διαμορφώνουν το νέο τόξο εν μέσω μιας γεωπολιτικής δίνης. Κι όμως, οι ευρωεκλογές του 2024 για την Ελλάδα ήταν περισσότερο ευρωεκλογές εθνικών αφηγημάτων. Προσομοίαζαν περισσότερο με εθνικές εκλογές. Τα επιχειρήματα θύμιζαν αυτά του 2023.