«Ζούμε εποχές δημοσκοπικής υστερίας»

Τις απαντήσεις του συνοδεύει η αριθμητική τεκμηρίωση. «Το “βρίσκω” αυτό, δεν το “πιάνω” εκείνο», συνηθίζει να λέει, προτού αναλύσει τις τάσεις, τις οποίες καταγράφει στο παρασκήνιο της δημόσιας – πολιτικής και κοινωνικής – σκηνής. Μόνο ένα θέμα αφήνει έως το τέλος με ερωτηματικό. Κι ας είναι εκείνο που συζητείται περισσότερο από όλα αυτές τις μέρες, προκαλώντας κρύο ιδρώτα στα κομματικά επιτελεία. Με τίποτα (καμία δημοσκόπηση) δεν μπορεί να «βρει» με σχετική ασφάλεια ή να «πιάσει» έστω οριακά το εύρος της αποχής ενόψει οποιασδήποτε εκλογικής αναμέτρησης – ούτε άρα για την ευρωκάλπη της Κυριακής. Μόνο εκτιμήσεις γίνονται για το ενδεχόμενο «να δούμε για πρώτη φορά το ύψος της αποχής μεγαλύτερο από εκείνο της συμμετοχής». Εκεί εντοπίζει ο Αντώνης Παπαργύρης, διευθυντής Ερευνών της GPO, το μεγαλύτερο (δημοσκοπικό) σασπένς. Ή ακριβέστερα τον μεγαλύτερο κίνδυνο της Κυριακής, αφού «μια πολύ μεγάλη αποχή των ψηφοφόρων μπορεί να τινάξει τα πάντα στον αέρα». Το μόνο χειροπιαστό δεδομένο του είναι ο δείκτης της βεβαιότητας ψήφου. Και από εκείνον καθαρά ευνοούνται οι «μεγάλοι» του πολιτικού φάσματος, δεδομένου ότι έχουν την πιο συμπαγή εκλογική βάση σε αντίθεση με τα μικρότερα κόμματα, που συνήθως προσελκύουν αυθόρμητους ψηφοφόρους με άλλα, χαλαρότερα κριτήρια. Εν ολίγοις, συμφωνεί με όσους λένε ότι κερδισμένος θα είναι εκείνος που θα καταφέρει να οδηγήσει τον «σκληρό πυρήνα» του πίσω από το εκλογικό παραβάν. Εξάλλου από τη φετινή προεκλογική περίοδο έλειψαν, όπως πιστεύει ο Παπαργύρης, δύο καθοριστικά στοιχεία που ευνοούν τη συμμετοχή στις κάλπες: είτε να υπάρξει ένα σοβαρό πολιτικό διακύβευμα («δεν κατάφεραν τα κόμματα να πείσουν για κάτι τέτοιο») είτε να δημιουργηθεί μέσω ενός νέου κόμματος ή ενός νέου προσώπου ένα ισχυρό ρεύμα («δεν παρατηρήθηκε κάτι τέτοιο»). Οι αναλύσεις του, διαχρονικά, δείχνουν το εξής: «παίζει ρόλο η χρονική απόσταση στην οποία διεξάγονται οι ευρωεκλογές, το αν προηγούνται ή έπονται των εθνικών εκλογών». Στην πρώτη περίπτωση, η ευρωκάλπη μπορεί να γίνει προάγγελος εξελίξεων στην κεντρική πολιτική σκηνή – έγινε αυτό το 2009 με το ΠΑΣΟΚ, το 2014 με τον ΣΥΡΙΖΑ, το 2019 με τη ΝΔ. Στη δεύτερη περίπτωση, οι ευρωεκλογές είναι ικανές να επιβεβαιώσουν το προηγούμενο σκηνικό. «Σε κάτι τέτοιο φαίνεται να οδηγούμαστε και τώρα».