Πριν από την 7η Οκτωβρίου δύσκολα, σίγουρα, θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι μια επικοινωνιακή καμπάνια, η όποια καμπάνια, θα μπορούσε να γίνει αντικείμενο τέτοιου μίσους. Πόσω δε μάλλον μια καμπάνια η οποία απλώς θα προσπαθούσε να ευαισθητοποιήσει τη διεθνή κοινή γνώμη για το δράμα ανθρώπων που είχαν πέσει θύματα απαγωγής στη διάρκεια μιας τρομοκρατικής επίθεσης και, φυσικά, των συγγενών τους. Θύματα ηλικίας από μερικών μηνών μέχρι και υπερήλικοι. Κι όμως, οι εικόνες που έκαναν τον γύρο του κόσμου μέσα από τηλεοπτικά δίκτυα και το Internet, εικόνες οι οποίες παρουσίαζαν ανθρώπους όλων των ηλικιών να σκίζουν τις αφίσες αυτές χαμογελώντας σαδιστικά στον φακό που τους απαθανάτιζε, έγιναν πια μέρος της ζωής μας και μιας ειδεχθούς πραγματικότητας βασισμένης στην άγνοια, την παραπληροφόρηση και τον φανατισμό, η οποία δεν είναι ξένη προς την εποχή μας ούτε και έχει ένα μόνο χρώμα ή ιδεολογία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή