«Η σπασμένη τζαμαρία» του γάλλου οικονομολόγου του 19ου αιώνα Φρεντερίκ Μπαστιά είναι ένα δοκίμιο που εκδόθηκε το 1850 και βασίζεται σε μια φράση: «Αυτό που βλέπουμε και αυτό που δεν βλέπουμε» (Ce qu’on voit et ce qu’on ne voit pas) εννοώντας ότι πίσω από κάθε απόφαση – που αφορούσε την οικονομία – υπήρχαν επιπτώσεις που δεν μπορούσαν να εκτιμηθούν. Το 2019 η ελληνική κοινωνία άφησε πίσω της μια μνημονιακή περίοδο δέκα ετών χωρίς να έχει απαντήσει ακριβώς στο τι συνέβη αλλά θέλοντας να ξεχάσει – κάτι που συνηθίζουν να κάνουν οι άνθρωποι για τις πληγές τους. Πέντε χρόνια μετά και μετά την πολιτική κυριαρχία σε αυτό το διάστημα της ΝΔ, οι ευρωεκλογές του 2024 σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή για την Ευρώπη, η οποία έχει για πρώτη φορά ένα τόσο ανοιχτό πολεμικό μέτωπο στο εσωτερικό της μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, φάνηκε να επιβεβαιώνει τη θεωρία της σπασμένης τζαμαρίας. Μια σειρά αποφάσεων φαίνεται να είχαν μια μακροπρόθεσμη επίδραση στις εκλογικές αποφάσεις των πολιτών.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή