Πρώτα απ’ όλα να ξεκαθαρίσω κάτι. Οσα γράφω παρακάτω δεν είναι συμπεράσματα από συζητήσεις με κομματικά στελέχη ούτε εσωκομματικές πληροφορίες ούτε «ψίθυροι» πηγών προσκείμενων σε αρχηγούς. Είναι αυτά που κατάλαβα εγώ, όσα αποκωδικοποίησα με την εμπειρία των χρόνων μου και την κοινή λογική, από όσα είδα κι άκουσα την Κυριακή το βράδυ και τη Δευτέρα το πρωί. Ας αρχίσω όμως με τα «μπαλέτα» της έναρξης. Λοιπόν, μέχρι τις επόμενες ευρωεκλογές θα αλλάξω το επίθετό μου. Και επειδή είμαι της «παλιάς εποχής» και έχω μνήμες από τις σελίδες των εφημερίδων με τους κινηματογράφους, θα με λένε Ααβόρα. Ααβόρα Πέπη. (Το Ααβόρα, που στην πραγματικότητα είναι ένα είδος φοίνικα, ήταν ο κινηματογράφος της Αθήνας που, λόγω των δύο άλφα, έμπαινε πρώτος πρώτος σε αυτές τις σελίδες. Αμέσως μετά ήταν, αν θυμάμαι καλά, το Αελλώ.) Μετά θα ενταχθώ σε ένα μικρό κόμμα, θα βάλω υποψηφιότητα, το όνομά μου θα μπει πρώτο στο ευρωψηφοδέλτιο και έτσι θα εκλεγώ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή