Το αποτέλεσμα των ευρωπαϊκών εκλογών, αλλά και το πολύ υψηλό ποσοστό αποχής, αποκάλυψαν μια βαθιά κρίση αντιπροσώπευσης στο ελληνικό κομματικό και πολιτικό σύστημα. Πρόκειται για κρίση της ίδιας της δημοκρατίας. Οι υφιστάμενοι σχηματισμοί είναι ξεκάθαρο, ότι με τη μορφή και κυρίως με το περιεχόμενό τους αδυνατούν να εκφράσουν τις αγωνίες και τις ανάγκες των πολιτών, οι οποίοι οδηγούνται λιγότερο ή περισσότερο στην πολιτική αποστράτευση και απογοήτευση. Από την άλλη, η όποια κοινωνική αντιπολίτευση ενώ εμφανίζει σημάδια κοινωνικής κινητικότητας, αδυνατεί να στοιχηθεί οπίσω από κάποια οργανωμένη πολιτική έκφραση. Τα κόμματα του προοδευτικού τόξου αδυνατούν να εισπράξουν ακόμα και τη δυσαρέσκεια των κυβερνητικών επιλογών. Ο μέσος προοδευτικός πολίτης απογοητευμένος και χωρίς να διακρίνει προοπτική εναλλακτικής κυβερνησιμότητας είτε αδιαφορεί, είτε κρατά μια στάση αναμονής υφιστάμενος όμως τις συνέπειες των δεξιών πολιτικών. Εν τω μεταξύ δεν είναι μικρός αριθμός των πολιτών που απογοητευμένοι, καταφεύγουν σε λαϊκίστικες ή και ακροδεξιές επιλογές εκφράζοντας δήθεν μια αντισυστημική διάθεση.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή