Πάνε είκοσι χρόνια από το βιβλίο μου «Πολίτης και Κοινωνία στην Ευρωπαϊκή Ενωση» (Παπαζήση, 2005). Μελετούσα τις συλλογικές ταυτότητες και ξεκίνησα να το γράφω ως ευρωσκεπτικιστής. Κατά την ίδια περίοδο όμως, μεταξύ 2002-2003, εκπροσωπούσα το ΕΜΠ σε ένα πανευρωπαϊκό δίκτυο Γραφείων Μεταφοράς Τεχνολογίας σε δημόσια ερευνητικά κέντρα και ΑΕΙ. Ταξίδεψα στην Ευρώπη μιλώντας αγγλικά και πληρώνοντας σε ευρώ. Στο Ελσίνκι θαύμασα την αποκατάσταση των πεζοδρομίων από τις χειμωνιάτικες παγωνιές κάθε Ιούνιο, στην αγορά της Βαλένθια τσίμπησα τάπας με λίγο κρασί χαζεύοντας τον κόσμο στη λιακάδα, στην Ιταλία επιστρέφοντας στη Ρώμη από ένα προαστιακό ερευνητικό κέντρο απόρησα με τη συμμόρφωση των ιταλών οδηγών που άφηναν απαραβίαστη τη ΛΕΑ σε έναν δρόμο μιας μόνο λωρίδας, στην Γκρότε Μαρκτ των Βρυξελλών στάθηκα ενεός μπροστά στα αρχιτεκτονικά αριστουργήματα και έξω από το Μόναχο, στο Γκάρχινγκ, επισκεφθήκαμε το ερευνητικό μελίσσι του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ. Σε όλες τις χώρες ένιωσα οικεία και άνετα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή