Το τούλι που συνδέει χωρίς να ενώνει

Η ευρέως διαδεδομένη άποψη είναι ότι η πιθανή μακροημέρευση της Νέας Δημοκρατίας οφείλεται στην αδυναμία των αντιπολιτευόμενων κομμάτων της Κεντροαριστεράς να συνθέσουν παράταξη. Η αντοχή της οφείλεται στους αντιπάλους της. Μοιάζει εύλογος ισχυρισμός, είναι όμως ακριβής; Ο προσωποκεντρικός ΣΥΡΙΖΑ του κ. Κασσελάκη αδυνατεί, για την ώρα, να πολιτικοποιήσει τον λόγο του, περιοριζόμενος στο επικοινωνιακό σφρίγος. Ουσιαστικά δεσμευόμενος σε αυτό που το κόμμα χρειαζόταν περισσότερο μετά τη συντριπτική ήττα του 2023: μια αισιόδοξη και ελπιδοφόρα φρεσκάδα, μια αυτοπεποίθηση στον δημόσιο λόγο. Η επικοινωνιακή στίλβη κατακτήθηκε και με το ταλέντο του προέδρου του, η πολιτική εμβάθυνση χάθηκε, σαν να κρύφτηκε πίσω από τόνους επικαιρικών στιγμιοτύπων και τεχνασμάτων. Επίσης κάτι καθοριστικό: η οργανωτικά λιποθυμική κατάσταση υπήρχε πριν από τις εθνικές εκλογές και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Και όσο οι οργανώσεις κείτονταν στο θρηνητικό πάτωμα, τόσο αυτό το στοιχείο έκανε ακόμα εντονότερη την επικοινωνιακή υπερδιέγερση που, όπως φάνηκε από τα αποτελέσματα, δεν απέφερε τα αναμενόμενα.