Οι αλλαγές προσώπων στην κυβέρνηση εξελήφθησαν ως μονόδρομος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ηταν ο εύκολος τρόπος να δείξει το συντομότερο ότι δίνει μια πρώτη «απάντηση» ύστερα από την εκλογική αποτυχία. Σωστά παραδέχθηκε και ο ίδιος ότι το 41% δεν υπάρχει πια. Τώρα υπάρχει το 28% της ευρωκάλπης. Γιατί όσο κι αν δεν θα άλλαζαν με τίποτα οι κοινοβουλευτικοί συσχετισμοί μέσα από τις ευρωπαϊκές εκλογές, επρόκειτο για άλλη μία εθνική αναμέτρηση και όλοι ήξεραν ότι στο μυαλό των πολιτών θα μείνει αυτό το τελευταίο εκλογικό αποτέλεσμα. Μήπως δεν είχε γίνει ακριβώς το ίδιο με τους δύο γύρους των αυτοδιοικητικών εκλογών; Το λάθος όμως ήταν οι προσδοκίες τις οποίες καλλιέργησε η ίδια η κυβέρνηση για τον ανασχηματισμό, όταν εκείνο στο οποίο ήθελε εξαρχής να ποντάρει ήταν στην πραγματικότητα οι συμβολισμοί πίσω από τα πρόσωπα – τις εξόδους, τις εισόδους και τις μετακινήσεις – σε ό,τι αφορά την προτεραιοποίηση των πολιτικών της επόμενης περιόδου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή