«Μακριά από τη νόσο της αυτάρεσκης καλλιτεχνίτιδας»

Επιμένετε και με το περιοδικό «Φρέαρ». Πότε ξεκινάει η περιπέτεια και στο βάθος όλο αυτό συγκροτεί την αγωνία μιας κοινότητας;

Πίσω από κάθε συλλογική προσπάθεια πνευματικού χαρακτήρα, όπως είναι το «Φρέαρ», κρύβεται ο πόθος για τη συγκρότηση μιας συντροφιάς συνομιλητών, η ανάγκη της συνοδοιπορίας σ’ έναν κόσμο που βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στους παράλληλους μονολόγους του. Σε μια εποχή που εκλείπουν εκείνες οι συλλογικότητες οι οποίες κάποτε προσέδιδαν ταυτότητα και μια κουλτούρα διαλόγου στα ανήσυχα νέα παιδιά (όπως οι κομματικές νεολαίες ή οι χριστιανικές οργανώσεις λ.χ.), τον ρόλο αυτό καλούνται να παίξουν κυρίως οι κοινότητες των περιοδικών. Ως γνωστόν, το «Φρέαρ» κυκλοφόρησε έντυπο, ως αποτέλεσμα μιας ρήξης (και οι απελευθερωτικές ρήξεις είναι πάντα δημιουργικές), τον Μάιο του 2013, και έγινε ηλεκτρονικό 29 τεύχη μετά (mag.frear.gr), τον Σεπτέμβριο του 2020. Οπως έγραφα και τότε, «η αναζήτηση νοήματος προϋποθέτει την κριτική αυτοϋπονόμευση και όχι την ανέξοδη θριαμβολογία», οπότε το περιοδικό επιζητά να είναι χρήσιμο στην πρόκληση συζητήσεων πάνω σε καίρια ζητήματα της εποχής και στην ανάδειξη κριτηρίων για την καλύτερη κατανόησή της. Προσοχή πάντως: μιλάμε για υπαρξιακές αγωνίες και για πνευματική προσπάθεια, μακριά από τη νόσο της αυτάρεσκης καλλιτεχνίτιδας που ενδημεί στους κύκλους μας.