Ειρήνη, ύφεση, αφοπλισμός, αμήν Παναγιά μου. Κάπως έτσι ειρωνευόμασταν, μια μικρή ομάδα υποψιασμένων νεαρών, το ειρηνιστικό κίνημα στις αρχές της δεκαετίες του 1980. Οταν η παγκόσμια ειρήνη ήταν μια στρεψόδικη διεκδίκηση, που στην αιχμή του Ψυχρού Πολέμου επέτρεπε φιλοσοβιετικές δυνάμεις στον δυτικό κόσμο να διαδηλώνουν εναντίον των κυβερνήσεών τους. Δεν είναι τυχαίο ότι ο στόχος του ΚΚΕ από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια ήταν το ΝΑΤΟ, αργότερα και η ΕΟΚ και η Ευρωπαϊκή Ενωση, που ήταν «το ίδιο συνδικάτο», ήταν δηλαδή τμήματα του συνασπισμού δυνάμεων της ελευθερίας και της δημοκρατίας απέναντι στο γκρίζο καθεστώς των «λαϊκών δημοκρατιών».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή