Οσο πλησιάζει η καταληκτική ημερομηνία του Ιουλίου, όλο και περισσότερες είναι οι αφορμές που με κάνουν να αναλογιστώ τη Μεταπολίτευση. Και, ένα περίεργο πράγμα, οι πρώτες εικόνες που μου έρχονται στον νου είναι από δύο θεατρικά έργα. Το πρώτο είναι το «Μεγάλο μας τσίρκο 2», η συνέχεια της εμβληματικής παράστασης που είχαν ανεβάσει επί χούντας η Τζένη Καρέζη και ο Κώστας Καζάκος, σε κείμενο Ιάκωβου Καμπανέλλη και μουσική Σταύρου Ξαρχάκου, με τον Νίκο Ξυλούρη επί σκηνής. Και όπου, πλέον, μπορούσαν να αναφερθούν στο Πολυτεχνείο, με τον θίασο να τραγουδά εκείνο το τραγούδι που ακόμη θυμάμαι: «Μαρία απ’ τη Σπάρτη, Ορέστη απ’ τον Βόλο γυρεύω τον γιο μου / Ορέστη απ’ τον Βόλο, Μαρία απ’ τη Σπάρτη την κόρη μου θέλω / Δυο παιδιά ερωτευμένα, δυο παιδιά του χαμού».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή