Ο Σέρχιο Πιτόλ (1933-2018) ήταν ένας αξιαγάπητος άνθρωπος. Μονίμως αφηρημένος, μύωπας που έψαχνε διαρκώς τα γυαλιά του, βαρήκοος που επαναλάμβανε την ερώτηση όπως την είχε ακούσει ώστε να απαντήσει αυθόρμητα, αδιάφορο αν η απάντησή του σχετιζόταν με την ερώτηση, αυτοσαρκαζόμενος, περίεργος να γνωρίσει τους συμμετέχοντες σε λογοτεχνικά συνέδρια και να πληροφορηθεί για το έργο τους, οργάνωνε την ανάλογη παρέα για δείπνο σε καλά εστιατόρια, όπου έπινε και κάπνιζε με μέτρο, σιωπηλός ώσπου να αρχίσει να μιλάει, καπνίζοντας αρειμανίως, για τις εμπειρίες του και για τους κορυφαίους συγγραφείς που είχε μεταφράσει, περισσότερους από πενήντα, Γάλλους, Αγγλους, Πολωνούς, Ρώσους. Μεταφράσεις που παραμένουν αξεπέραστες και πρόκειται να εκδοθούν ως «παράλληλο σύμπαν» του έργου του.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή