Γιατί σχεδόν 40% των Γάλλων ψηφίζουν (ακρο)δεξιά

Η Εθνική Συσπείρωση, πρώην Εθνικό Μέτωπο, ετοιμάζεται για τις βουλευτικές εκλογές στις 30 Ιουνίου και στις 7 Ιουλίου, όπου πρόκειται να κεφαλαιοποιήσει την απόρριψη της πολιτικής των τελευταίων επτά ετών και του ίδιου του Εμμανουέλ Μακρόν. Εκτός από την Εθνική Συσπείρωση της Μαρίν Λεπέν και του Ζορντάν Μπαρντελλά, τον χώρο της εθνικιστικής δεξιάς μοιράζονται και δύο μικρότερα κόμματα που εκφράζουν αντιμεταναστευτικές, νοσταλγικές, Καθολικές και μεγαλοϊδεατικές θέσεις. Σήμερα, η Εθνική Συσπείρωση είναι το μεγαλύτερο κόμμα της δεξιάς και το μεγαλύτερο κόμμα της Γαλλίας: κι όμως, η εκκίνησή του ήταν επαίσχυντη· ο ιδρυτής του, ο Ζαν-Μαρί Λεπέν, εμπνεόταν από τη σκληρή αποικιοκρατική ιδεολογία που ήταν υπεύθυνη για το δράμα της Αλγερίας –το οποίο πληρώνουμε ακόμα. Το 2011 η Μαρίν Λεπέν διαδέχτηκε επισήμως τον πατέρα της και στη συνέχεια τής πήρε αρκετό καιρό ώσπου να μετονομάσει το κόμμα και να προσπαθήσει να καταλάβει τον χώρο της παραδοσιακής δεξιάς την οποία οι Γάλλοι ταυτίζουν, εν πολλοίς, με τον Ντε Γκωλ: η Εθνική Συσπείρωση ήταν προϊόν της εποχής της· η ρητορεία, η φυσιογνωμία και το συνωμοτικό, εξτρεμιστικό στιλ του Ζαν-Μαρί Λεπέν δεν είχε μέλλον. Έτσι, παρότι κανείς από την παράταξη, που σε όλη τη δεκαετία του 2010 ήταν work in progress, δεν ασκούσε την παραμικρή σαγήνη –όπως συμβαίνει συχνά με τους δημαγωγούς– κέρδισε υποστηρικτές από όλες τις κοινωνικές τάξεις και ηλικίες. Το πώς και το κατά πόσον το κόμμα του Ζαν-Μαρί Λεπέν εξελίχθηκε σε κόμμα εξουσίας αποτελεί μακρά συζήτηση· εδώ θα περιοριστώ στους λόγους που κάνουν τους Γάλλους να το στηρίζουν.