Το ονόμασαν «Νέο Λαϊκό Μέτωπο». Για να θυμίζει τις ένδοξες και τραγικές «μέρες του ’36», τις ημέρες του αυθεντικού Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία και την Ισπανία. Για να φωτίσει, έτσι, ο προβολέας της Ιστορίας με ακόμη πιο δραματικό κιαροσκούρο το μέγα δράμα των ξαφνικών γαλλικών εκλογών. Μα και για να γίνει σαφές ότι αυτή η συνεργασία Σοσιαλιστών, Κομμουνιστών, Οικολόγων και των αντι-συστημικών της «Ανυπότακτης Γαλλίας» είναι, όπως την περιέγραψε ο αδιαμφισβήτητος σταρ της συμμαχίας, ένας «γάμος από ανάγκη», όχι από έρωτα. Δεν έχει πίσω της κάποια προγραμματική, πολιτική σύγκλιση. Αλλά τη διαπίστωση ενός κενού. Μετά την παρακμή του κεντρώου «μακρονισμού», η εκλογική συσπείρωση της όλης Αριστεράς έμοιαζε να είναι ο μόνος διαθέσιμος τρόπος να ματαιωθεί μια εκλογική νίκη του «λεπενισμού». Οπως στα σκοτεινά χρόνια της δεκαετίας του ’30, το Λαϊκό Μέτωπο ήταν ο μόνος διαθέσιμος (αν και όχι, όπως αποδείχθηκε, επαρκής) τρόπος να ανακοπεί η επέλαση του φασισμού.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή