Την περίοδο που ακόμα διεκδικούσε τα ηνία της κεντροδεξιάς παράταξης ο Κυριάκος Μητσοτάκης έλεγε ότι για εκείνον δεν υπάρχουν «καραμανλικοί», «μητσοτακικοί» και «σαμαρικοί». Χαρακτήριζε τότε τη ΝΔ ως «κόμμα μηχανισμών» που όλοι προσδιορίζονται «ανάλογα με το ποιον ξέρουν» και δεσμευόταν ότι από τη στιγμή που εκείνος θα έπιανε το τιμόνι του κόμματος «θα τελείωναν» αυτά. Από το 2019 η κομματική έδρα πανηγύριζε εκλογικές νίκες, ο Μητσοτάκης στηριζόταν στο μοντέλο της πολιτικής «τριγωνοποίησης» και των «ξεπερασμένων» ορίων Δεξιάς – Αριστεράς και ειδικά μετά από τις εθνικές κάλπες του 2023 δήλωνε ότι είναι πιο αποδεσμευμένος από τη λογική των γαλάζιων ισορροπιών. Μέχρι πρότινος κρατιόταν… χαμηλά το (παρασκηνιακό) παιχνίδι ισορροπιών ανάμεσα στις νεοδημοκρατικές τάσεις. Αρχικά οι αναταράξεις του περασμένου Οκτωβρίου, του β’ γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών δηλαδή και ύστερα ο δυσάρεστος αιφνιδιασμός της ευρωκάλπης της 9ης Ιουνίου, όταν η παράταξη δεν έπιασε τον μίνιμουμ εκλογικό στόχο της, απελευθέρωσαν ξαφνικά τις εσωκομματικές συζητήσεις. Μέχρι σήμερα ο Πρωθυπουργός δείχνει τον στρατηγικό προσανατολισμό του στο Κέντρο, προσπαθώντας να εμπεδώσει το νέο πολιτικό προφίλ της ΝΔ – ως μια παράταξη που μπορεί να απευθύνεται στο κεντρώο και το δεξιό ακροατήριο, χωρίς «ταμπέλες» –, ωστόσο το παρασκήνιο στο γαλάζιο στρατόπεδο πιστοποιεί ότι στον πέμπτο χρόνο διακυβέρνησής του τίποτα δεν εγγυάται τη «βελούδινη», όπως επιδιώκει, διαχείριση των ταλαντώσεων στη δεξιά πτέρυγα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή