«Χρειαζόταν αίμα για να υπογράφει κάθε του πίνακα: αίμα του πατέρα μου, του αδελφού μου, της μητέρας μου, της γιαγιάς μου, το δικό μου. Χρειαζόταν το αίμα εκείνων που τον αγαπούσαν», έγραψε η Μαρίνα, εγγονή του Πάμπλο Πικάσο, του οποίου δύο γυναίκες αυτοκτόνησαν και δύο άλλες τρελάθηκαν. Ο Εντγκάρ Ντεγκά ήταν τόσο αντισημίτης ώστε μια μέρα έδιωξε από το ατελιέ του ένα μοντέλο ουρλιάζοντας πως ήταν Εβραία και μετά την υπόθεση Ντρέιφους έκοψε κάθε επαφή με τους εβραίους φίλους του. Ο Τζορτζ Οργουελ κρατούσε λίστα με τα ονόματα όσων θεωρούσε κρυφοκομμουνιστές και την προωθούσε σε μυστική υπηρεσία του βρετανικού ΥΠΕΞ. Ο Εζρα Πάουντ και ο Λουί-Φερντινάν Σελίν υποστήριζαν φασιστικές και ναζιστικές ιδέες. Αυτά είναι ενδεικτικά μόνο παραδείγματα δημιουργών των οποίων απόψεις και πράξεις κρίνονται αποτρόπαιες, ενώ παράλληλα τα έργα τους ακτινοβολούν διαχρονικά: έργα απαράμιλλης τέχνης στο είδος τους, που εγώ τουλάχιστον δεν θέλω να φανταστώ έναν κόσμο όπου δεν θα συνεχίζουν να αναγνωρίζονται ως αριστουργήματα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή