Ζήσαμε και καλύτερα καλοκαίρια. Με παγωμένο καρπούζι, σφηνάκια τεκίλας, ώρες ατελείωτης θαλασσοθεραπείας, αγκώνες μέσα στην άμμο, φτέρνες χαμένες στα βότσαλα αναζητώντας αγκαλιές που έσφιγγαν όνειρα. Είχαμε τύχη τότε που ήμασταν εμείς και το κύμα. Προνόμιό μας ήταν η άδεια πόλη τον Αύγουστο, η γυμνή αυλή της παρακείμενης μονοκατοικίας που όλο και κάποιος ένοικος καλούσε σε αυτοσχέδιες βραδινές συνάξεις.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή