Σε μια οποιαδήποτε έρευνα, αν οι συμμετέχοντες ερωτηθούν τι είναι πιο σημαντικό γι’ αυτούς στην ελληνική πολιτική σκηνή, τι είναι αυτό που θα την έκανε καλύτερη, μια από τις πρώτες απαντήσεις που θα έδιναν θα ήταν η ανάγκη για ανανέωση. Σε αυτήν, την ανανέωση προσώπων και ιδεών, πάτησαν όλοι οι εκλεγμένοι πρόεδροι των τελευταίων ετών για να κερδίσουν την ηγεσία των κομμάτων τους – στα φρέσκα πρόσωπα, στο «τέλος» της ιδεολογικής καθαρότητας του περασμένου αιώνα, ακόμα και στην ανάγκη η πολιτική να φύγει από την παλιά σοβαρότητά της και να πάρει ένα πιο «χαλαρό» πρόσωπο, που θα τη διευκολύνει να απευθυνθεί σε νεότερες γενιές. Στην ανακύκλωση πάει κάθε τι που δεν ταιριάζει στο νέο πολιτικό προφίλ, εκ δεξιών και εξ αριστερών. Τα σύμβολα είναι πια pop είδωλα και φράσεις που κάποτε θεωρούνταν η κομματική Αγία Γραφή γίνονται τσιτάτα σε προεκλογικές ομιλίες και χάσταγκ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η πολιτική ιστορία της χώρας είναι συστατικό αφηγήματος – γαλάζιο, πράσινο, ροζ ή κόκκινο, μόνα τους ή σε συνδυασμό.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή