Αν οι γνωστοί – άγνωστοι κουκουλοφόροι έχουν την άνεση να κάνουν μια καταδρομική επίθεση έξω από το σπίτι της προέδρου του Αρείου Πάγου, να πετάξουν μολότοφ σε περιπολικό και να τραυματίσουν σοβαρά έναν αστυνομικό, τότε ποιος μπορεί να νιώθει ασφαλής; Η ερώτηση είναι ρητορική. Η χθεσινή τρομοκρατική επίθεση επιβεβαίωσε αυτό που οι περισσότεροι νιώθουν: πως υπάρχει ένα διάχυτο αίσθημα ασυδοσίας. Οι πολίτες επαναλαμβάνουν σχεδόν μονότονα στα γκάλοπ ότι βάζουν κακό βαθμό στον τρόπο με τον οποίο το κράτος μεριμνά για την ασφάλειά τους. Παρ’ όλ’ αυτά, φαίνεται να μην ακούγονται οι προειδοποιήσεις τους προς την πολιτεία.

Οι εγκληματικές ενέργειες εις βάρος λειτουργών της Δικαιοσύνης φυσικά και υπονομεύουν τη λειτουργία του πολιτεύματος, αποσκοπώντας στον εκφοβισμό του συνόλου του Δικαστικού Σώματος. Ταυτόχρονα, όμως, έχουν ως στόχο και τη δημιουργία ενός γενικευμένου κλίματος φόβου.

Η συγκεκριμένη επίθεση είναι άκρως επικίνδυνη για το σύνολο της κοινωνίας. Γι’ αυτό πρέπει επιτέλους η ασφάλεια να γίνει κυβερνητική προτεραιότητα. Με πράξεις, όχι στα λόγια. Δεν αρκεί να δηλώνουμε ότι η δημοκρατία μας και οι πυλώνες της δεν τρομοκρατούνται. Είναι επιτακτική πλέον η ανάγκη να το καταστήσουμε σαφές σε όποιους νομίζουν ότι δικαιούνται να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους: υπάρχουν κανόνες, εφαρμόζονται και εκείνοι που τους παραβαίνουν τιμωρούνται αυστηρά.