Γνωρίζω τον θεωρητικό της λογοτεχνίας και πολιτικό στοχαστή Τέρι Ιγκλτον κυρίως από τα έργα του «Θεωρία της Λογοτεχνίας» και «Μαρξισμός και λογοτεχνική κριτική». Το βιβλίο του «Πώς να διαβάζουμε λογοτεχνία» μού κίνησε το ενδιαφέρον για τον τρόπο με τον οποίο ένας εγνωσμένου κύρους πανεπιστημιακός δάσκαλος προτείνει στο ευρύ κοινό τρόπους πρόσληψης και αποτίμησης ενός λογοτεχνικού έργου. Και λέω «προτείνει», καθώς το βιβλίο, χωρίς να ενέχει διδακτισμό ή κανονιστικές υποδείξεις, αποδεικνύει ότι η απόλαυση του κειμένου και η κριτική ανάλυση δεν είναι έννοιες ασυμβίβαστες. Με έναν λόγο που ελίσσεται έντεχνα μεταξύ ακαδημαϊκής εμβρίθειας και εκλαϊκευμένης ανάλυσης, ο κριτικός Ιγκλτον  πραγματεύεται διάφορα ζητήματα: αφήγηση, τεχνικές της μυθοπλασίας, οργάνωση της πλοκής, σμίλευση των χαρακτήρων, σχέση μορφής και περιεχομένου, ρόλος του αναγνώστη, κριτήρια αξιολόγησης του λογοτεχνικού έργου.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή