Ο τίτλος του σημερινού φύλλου μπορεί να αιφνιδιάζει. Το «Είμαστε όλοι Αμερικανοί», που στη συνέχεια παραφράστηκε με διάφορους τρόπους, ακούστηκε μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις του 2001 στους Δίδυμους Πύργους, όταν όλοι οι δημοκρατικοί άνθρωποι του πλανήτη θέλησαν να δείξουν στους Αμερικανούς ότι αντιλαμβάνονται την οδύνη τους και στέκονται δίπλα τους. Τώρα δεν έπληξε κάποια καταστροφή τη Γαλλία. Αντιθέτως, η χώρα αυτή εκλέγει αύριο και την επόμενη Κυριακή τη νέα της Εθνοσυνέλευση. Γιατί λοιπόν «Είμαστε όλοι Γάλλοι»;

Επειδή οι Γάλλοι ετοιμάζονται να αυτοκαταστραφούν. Αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις, πρώτο κόμμα, και μάλιστα με διαφορά, θα αναδειχθεί αύριο η Ακροδεξιά της Μαρίν Λεπέν. Αν στις 7 Ιουλίου κερδίσει και την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών, θα αναλάβει πρωθυπουργός ο 28χρονος Ζορντάν Μπαρντελά, κάτι που μπορεί να έχει ολέθριες συνέπειες τόσο για τη γαλλική δημοκρατία και τις αξίες της, όσο και για το μέλλον της Ευρώπης. Αν, πάλι, η Εθνική Συσπείρωση δεν μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση, υπάρχει κίνδυνος στη Γαλλία να επικρατήσει χάος και στην Ευρώπη να ξεσπάσει μια νέα χρηματοπιστωτική κρίση.

Είναι φανερό λοιπόν ότι αυτές οι εκλογές, όπως άλλωστε κι εκείνες που θα διεξαχθούν τον ερχόμενο Νοέμβριο στις Ηνωμένες Πολιτείες, μας αφορούν άμεσα. Είμαστε έτσι όλοι Γάλλοι, με την έννοια ότι νιώθουμε κοντά στους δημοκρατικούς Γάλλους που αγωνιούν, κινητοποιούνται κι αντιστέκονται. Είμαστε όλοι Γάλλοι, επειδή βλέπουμε το αβγό του φιδιού να επωάζεται και ανησυχούμε. Είμαστε όλοι Γάλλοι, επειδή γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχουν στεγανά και ότι αν η γαλλική οικονομία ασθενήσει ως αποτέλεσμα των ανεύθυνων οικονομικών πειραμάτων των λαϊκιστών (της Δεξιάς, ενδεχομένως όμως και της Αριστεράς), ο ιός θα προσβάλει πολύ γρήγορα κι εμάς.

Οι αυριανές εκλογές στη Γαλλία έχουν έτσι ιστορική σημασία. Εστω και την τελευταία στιγμή, πρέπει να επικρατήσει η σύνεση και να αποτραπεί η παράδοση της χώρας στην Ακροδεξιά. Η εναλλακτική λύση δεν είναι προφανής: ο μακρονισμός καταρρέει και η σύμπραξη των σοσιαλιστών, των οικολόγων και των ριζοσπαστών της Αριστεράς είναι ευκαιριακή. Αλλά στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Αν, αντιθέτως, οι εχθροί της βρεθούν στο τιμόνι, η βλάβη που θα προκαλέσουν μπορεί να χρειαστούν δεκαετίες για να αποκατασταθεί.