Μπορεί σήμερα όλα τα βλέμματα να είναι στραμμένα στη Γαλλία, όμως αυτό δεν αρκεί για όποιον θέλει να κατανοήσει τι πραγματικά συμβαίνει στη σημερινή Ευρώπη που βρίσκεται χωρίς αμφιβολία στα χειρότερά της – όσον αφορά βεβαίως τις περιόδους ειρήνης. Και που ουδεμία σχέση πλέον έχει με τις ελπίδες που περιέβαλαν το λεγόμενο «κοινό οικοδόμημα» από την εποχή της δημιουργίας του μέχρι και την περίοδο της γερμανικής επανένωσης, της δημιουργίας του κοινού νομίσματος, των ατέλειωτων διευρύνσεων και της, συνεπακόλουθης όλων αυτών, επικράτησης της πλήρους γερμανικής ηγεμονίας. Γιατί όποιος δεν θέλει να κοροϊδεύει τον εαυτό του και να κρύβεται πίσω από πολιτικές ορθότητες και στερεότυπα, γνωρίζει ότι από τότε άρχισε η πάλαι ποτέ γεμάτη ελπίδες για το μέλλον Ενωση να παίρνει σταδιακά την κάτω βόλτα και να εξελίσσεται σε ένα χώρο προνομιακής εξουσίας του Βερολίνου. Μία Ενωση που σχεδιάστηκε με δεδομένη τη διαίρεση της Γερμανίας και αδιανόητη στα μάτια των ιδρυτών της την επανένωσή της, η οποία υπήρξε και το ίδιο ιστορικό φαινόμενο με τη θέσπιση του κοινού νομίσματος με διαφορά μεταξύ τους ακριβώς ένα έτος και με αρχιτέκτονα τον ίδιο άνθρωπο: τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Ο οποίος τα έφερε όλα στα μέτρα της χώρας του, όπως την ήθελε να γίνει: η δύναμη που θα κυβερνά την Ευρώπη. Και τώρα εκείνος μεν δεν υπάρχει πια, η Μέρκελ έχει αποσυρθεί, εμείς όμως, ζούμε τα αποτελέσματα. Και είμαστε μόνον στην αρχή.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή