Από τη στιγμή που ο πρόεδρος Μακρόν αποφάσισε να κάνει το άλμα στο κενό – μόλις είχε χάσει και με συνείδηση ότι δεν μπορεί να κερδίσει –, δεν υπήρχε αβεβαιότητα ως προς την πτώση. Πολύ γρήγορα φάνηκε ότι η «θεραπεία του σοκ» δεν θα λειτουργούσε και ότι ο «καλός σκοπός» του – να μη φτάσει η Ακροδεξιά στην πραγματική εξουσία, δηλαδή στην Προεδρία της Δημοκρατίας, σε μερικά χρόνια – απλώς θα τον έκανε να μοιάζει ακόμα πιο ξεκομμένος από την πραγματικότητα. Ετσι το μόνο που έμενε να διακυβεύεται σε αυτές τις εκλογές – με δεδομένη τη σειρά των κομμάτων, καθώς και τη μεγάλη συμμετοχή των πολιτών – ήταν οι πιθανότητες να κυβερνήσει η Ακροδεξιά και γενικώς να κυβερνηθεί η Γαλλία.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή