Μαγικός αυλός

Οι αρουραίοι δεν ήταν κάτι καινούργιο, η πόλη πάντα είχε προβλήματα. Βρώμικη, αφώτιστη, με πεζοδρόμια-παγίδες και δρόμους ασφυκτικούς, με αγριεμένους ανθρώπους κι εξαθλιωμένα ζώα. Οι παλαιότεροι θυμόντουσαν δυο-τρεις τοπικούς άρχοντες που είχαν προσπαθήσει να δώσουν λύσεις, αλλά κι αυτοί είχαν αποτύχει. Οταν λοιπόν εμφανίστηκε εκείνος ο άντρας κι είπε «Σε όσους λένε μοιρολατρικά ότι “τίποτα δεν γίνεται και δεν μπορεί να γίνει ποτέ” εγώ λέω ότι ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες κάποια σωστά πράγματα μπορούν να γίνουν», οι καρδιές φτερούγισαν με τρελή ελπίδα. Μήπως επιτέλους βρέθηκε ο σωτήρας της πόλης; Αυτός που θα θέλει πραγματικά να την κάνει καθαρή, ασφαλή, υγιή, βιώσιμη; Εμοιαζε τόσο απλός και σεμνός, χωρίς φανερή αλαζονεία και κρυμμένες φιλοδοξίες, αλλά βέβαια, ήταν κυρίως η μαγεία του αυλού του: με το που τον έφερνε στα χείλη του, τι μελωδία ήταν αυτή! «Προστασία των ελεύθερων χώρων, εκτεταμένες δενδροφυτεύσεις, δημιουργία πράσινων διαδρόμων, λιγότερο τσιμέντο. Φύτευση τουλάχιστον 5.000 δέντρων κάθε χρόνο, για να μειώσουμε τη θερμοκρασία μέχρι και 5 βαθμούς».