Τελειώνει ο κόσμος;

Ο κόσμος δεν τελειώνει με έναν κρότο αλλά με έναν λυγμό. Ετσι γράφει ο Τ.Σ. Ελιοτ στην «Ερημη Χώρα». Και όχι μόνο ο κόσμος. Τα πάντα. Οι σχέσεις, οι ιδεολογίες, οι ελπίδες, οι βεβαιότητες, ό,τι είναι να τελειώσει τέλος πάντων. Και δεν τελειώνουν όταν όλοι νομίζουν πως πέφτει η αυλαία. Το πραγματικό τέλος συντελείται αργότερα, σε μία άσχετη χρονική στιγμή, εκτός παρατηρητηρίου. Ή έχει ήδη συντελεστεί πολύ πιο πριν. Θυμάμαι μια φίλη μου να λέει ότι, στην πραγματικότητα, «χώρισε» από τον άντρα της όχι όταν εκείνος μάζεψε τα πράγματά του και έφυγε από το σπίτι, ύστερα μάλιστα από δική της απαίτηση, αλλά μήνες αργότερα, μια μέρα καθώς έπλενε τα πιάτα.