Οι κοινωνίες μας παραμένουν άνισες και διαιρεμένες. Μάλιστα, από ορισμένες απόψεις έχουν γίνει πιο άνισες και πιο διαιρεμένες, ιδίως από τη στιγμή που οι πολιτικές που επεδίωκαν την αναδιανομή του εισοδήματος εγκαταλείφθηκαν προς όφελος των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που αποδέχτηκαν την κυρίως ατομική επιδίωξη κέρδους ως κινητήρια δύναμη της όποιας «ανάπτυξης». Την ίδια στιγμή πλάι στην εισοδηματική ανισότητα, εμφανίζονται και άλλες διαιρετικές γραμμές, όπως αυτές που αφορούν την εθνική ή εθνοτική προσέλευση, τα πολιτισμικά ερωτήματα και τα ζητήματα ταυτοτήτων, το επίπεδο μόρφωσης ή τη στάση απέναντι στην παγκοσμιοποίηση και, ειδικά στην Ευρώπη, την ευρωπαϊκή ενοποίηση και τη μερική απεμπόληση εθνικής κυριαρχίας που αυτή συνεπάγεται.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή