Στη γειτονιά μου, στο Βορειοδυτικό Λονδίνο, μένει εδώ και δεκαετίες μια μεσόκοπη γυναίκα, η Χέδερ, που ψηφίζει φανατικά Φιλελεύθερους Δημοκράτες. «Από τις εκλογές του 2001 δεν έχω ψηφίσει κανένα άλλο κόμμα», μου λέει ενώ απολαμβάνει το ρόφημά της σε ένα συνοικιακό καφέ. «Αυτή τη φορά, όμως, σκέφτομαι να το ρίξω στους Εργατικούς. Θέλω η συντριβή των Τόρις, που κατέστρεψαν τη χώρα μας, να είναι όσο το δυνατόν πιο εκκωφαντική». Κάπως έτσι σκέφτονται – όσο κι αν φαίνεται ακραίο – και αρκετοί πάλαι ποτέ ψηφοφόροι των κυβερνώντων Συντηρητικών, οι οποίοι δηλώνουν αποφασισμένοι να «τιμωρήσουν» το κόμμα τους, με την ελπίδα «να διέλθει μια περίοδο ενδοσκόπησης και να αναγεννηθεί ισχυρό, με “κυβερνησιμότητα” και με καθαρό όραμα», όπως μου έλεγε πρόσφατα ένα μέλος των Τόρις, ζητώντας να μην κατονομαστεί.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή