Ο Πικάσο στη χώρα του Μινώταυρου

Μπορεί να κρύβει το πρόσωπό του πίσω από μια ψάθινη και υπερφυσική μάσκα ενός ταύρου. Αφήνει, όμως, τους δικούς του Μινωταύρους – πονεμένους, τυφλούς και ανθρώπινους – να περιδιαβαίνουν ανάμεσα στις αρχαιότητες που έβγαλε από την κρητική γη η αρχαιολογική σκαπάνη – απτούς μάρτυρες όσων περιγράφουν τα ομηρικά έπη. Αποκαλύπτει τον τρυφερό πατέρα που ζωγράφιζε έναν μικρό πορτρέτο φαύνου πάνω σε ένα κεραμικό πλακάκι για να καθησυχάσει τη 12χρονη κόρη του. Επιτρέπει να παρατηρήσουμε τον γραφικό του χαρακτήρα στην πίσω όψη ενός κεραμικού πορτρέτου του εξάχρονου γιου του. Και μέσα από το λευκό κεραμικό γλυπτό του – ένα επίσης κεφάλι φαύνου – μας φέρνει αντιμέτωπους με την πλέον ανθρώπινη διάστασή του: με τα πολλαπλά και ιδιαιτέρως εμφανή αποτυπώματα των δαχτύλων του, τα οποία εκτελούσαν με πειθαρχία όσα ο ευφυής, πρωτοπόρος και ιδιαιτέρα παραγωγικός νους του σκεφτόταν, χτίζοντας σε βάθος χρόνου τον μύθο του.