Επεισόδια σαν αυτό με τον Λευτέρη Αυγενάκη και τον υπάλληλο του αεροδρομίου έχω δει να συμβαίνουν – ίσως με λιγότερη ένταση – μπροστά στα μάτια μου. Ανθρώπους που απαιτούν, κακότροπα και με τσαμπουκά, ειδική μεταχείριση λόγω της θέσης τους. Εχω δει επίσης να προσφέρεται σε άτομα με εξουσία ή δημοσιότητα (διότι και η μεγάλη δημοσιότητα είναι ένα είδος εξουσίας) αυτή η ειδική μεταχείριση χωρίς καν να τη ζητήσουν. Εχω όμως δει και το αντίθετο. Να προσπαθεί ο «ισχυρός» να περάσει στη ζούλα, να μην τον αναγνωρίσουν, ώστε να μην τον εξαιρέσουν από την ταλαιπωρία του πλήθους. Επίσης έχω δει και ανθρώπους παντελώς άσημους και χωρίς ισχύ να συμπεριφέρονται με απαράδεκτο τρόπο σε υπαλλήλους, γκαρσόνια, ελεγκτές. Θέλω να πω ότι πρέπει να είναι στις «εργοστασιακές σου ρυθμίσεις» αυτό το «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;». Τα άλλοθι της εξουσίας και της δημοσιότητας έρχονται μετά.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή