Ξέρεις ποιος είμαι εγώ!

Πάντοτε, θα μου πείτε, έτσι ήταν. Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται… Οταν πέφτει ένας πολιτικός εκπρόσωπος αυτής της λογικής, πολλοί είναι εκείνοι που καυτηριάζουν την υπεροπτική συμπεριφορά, που στηλιτεύουν την απουσία ήθους, την έλλειψη σεμνότητας, ταπεινότητας ή ενσυναίσθησης – ακόμη και στοιχειώδους ευγένειας. Στοιχεία που θα έπρεπε, μαζί με τη γνώση και την αποτελεσματικότητα, να αποτελούν εκ των ων ουκ άνευ βασικές προϋποθέσεις για την ανάμειξη με τα κοινά. Στην εποχή, όμως, του «μάζευε κι ας είναι ρώγες», τα κόμματα θαρρείς πως καταρτίζουν τους συνδυασμούς τους σε… περιόδους εκπτώσεων. Ολα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω… Αλλωστε, καθώς η σύνθεση της Βουλής πρέπει να είναι καθρέφτης της κοινωνίας, οι συνδυασμοί των κομμάτων πρέπει να δίνουν αυτή τη δυνατότητα εκπροσώπησης! Και μετά, αν η απαράδεκτη συμπεριφορά καταγραφεί με τρόπο που δεν επιδέχεται διάψευσης, πέφτουμε όλοι, ως συνήθως, από τα σύννεφα!