Ηταν Ιούλιος και τότε, 20 χρόνια πριν. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο κλαίει σαν μικρό παιδί  στο κατάμεστο «Ντα Λουζ» της Λισαβόνας μετά την απώλεια του Euro κόντρα στην Ελλάδα. Ακολούθησαν αναρίθμητες νίκες και μία μυθική καριέρα στο χορτάρι για το «μωρό που κλαίει» – το παρατσούκλι του CR7, όπως αποκάλυψε πολλά χρόνια μετά ο Ρικάρντο Σάντος. Η επωδός όμως πάντα η ίδια: «σκληρή δουλειά, χωρίς σκληρή δουλειά το ταλέντο είναι άχρηστο. Δεν θα έφτανα ποτέ εδώ χωρίς σκληρή δουλειά, να αναλαμβάνεις την ευθύνη» θα δήλωνε τον Οκτώβριο του 2019. Κάτι παρόμοιο είπε και φέτος μετά την ήττα της Πορτογαλίας στο Euro: «Πρέπει να αναλαμβάνεις την ευθύνη. Ποτέ δεν κρύβομαι από τις ευθύνες, το να τα παρατάς και να αποφεύγεις να αναλάβεις την ευθύνη είναι κάτι που δεν θα ακούσετε ποτέ από μένα». Στο ντοκιμαντέρ για τη ζωή του στο Netflix θα υπογραμμίσει και πάλι δύο λέξεις ως κλειδιά επιτυχίας: «αφοσίωση και σκληρή δουλειά».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή