Σε ποια άλλη συναυλία ένα σουξέ του 1970 όπως το «Ο Γιώργος είναι πονηρός» θα μπορούσε να ακουστεί σε medley μαζί με το «Ντιρλαντά», αλλά και δίπλα στο «Προσκύνημα» του Ξαρχάκου («Πάμε κι εμείς στην αυλή του φθινόπωρου/ πίσω απ’ τα πετρωμένα στάχυα του καλοκαιριού»); Και «Ενα όμορφο αμάξι με δυο άλογα» να συναντήσει το «Αεροπλάνα και βαπόρια», αυτή τη φορά σε διφωνία Μανώλη Μητσιά και Διονύση Σαββόπουλου; Η κινητήρια δύναμη στη χθεσινή μουσική παράσταση του Ηρωδείου, με τον Νιόνιο οικοδεσπότη, ήταν η μνήμη. Μια μνήμη αναπόφευκτα επιλεκτική – πόσα τραγούδια της πρώιμης Μεταπολίτευσης μπορούν να χωρέσουν σε δυόμισι ώρες; – χωρίς όμως να είναι λειψή. Γι’ αυτό φρόντισε ο οικοδεσπότης ήδη από το προλόγισμά του. Εκτός από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Ανδρέα Παπανδρέου και τη Μελίνα Μερκούρη, έλεγε στο προλόγισμά του ο οικοδεσπότης, στο σημείο μηδέν της Μεταπολίτευσης επέστρεψαν «και οι εκτοπισμένοι από τα ξερονήσια… ο Χαλβατζής, ο Ψαρουδάκης, ο Παντελής Βούλγαρης, ο Σταύρος Παράβας», εκτός άλλων. Κι αυτή ήταν μόνο μία από τις συγκινητικές στιγμές μιας συναυλίας που ξεκίνησε με τα ορχηστρικά θέματα από το «Καλημέρα ήλιε», «Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες» και «Πότε θα κάνει ξαστεριά».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή