Δεκαέξι χρόνια χωρίς παρουσία σε Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν πάρα πολλά για την εθνική μας ομάδα μπάσκετ. Την Κυριακή το βράδυ στο ΣΕΦ, μετά τη σχετικά εύκολη νίκη της ομάδας του Βασίλη Σπανούλη απέναντι στην Κροατία, όλοι έμοιαζαν ανακουφισμένοι γιατί αυτή τη φορά δεν προέκυψε καλοκαιριάτικα στραβοπάτημα για την πάλαι ποτέ επίσημη αγαπημένη. Για να είμαστε δίκαιοι με την πραγματικότητα η πρόκριση στους Ολυμπιακούς από τον συγκεκριμένο όμιλο δεν αποτελεί κάποιου είδους ιστορική επιτυχία – μάλλον αποφυγή τεράστιας αποτυχίας μοιάζει. Η Σλοβενία είχε μόνο τον σούπερ Ντόντσιτς και σχεδόν τίποτα άλλο: ο υπέροχος αυτός παίκτης εμφανίστηκε κατάκοπος μετά τη συμμετοχή του στους τελικούς του ΝΒΑ – μπράβο του γιατί δεν πήγε διακοπές όπως θα έκαναν άλλοι στη θέση του αλλά ήταν αδύνατο να κερδίσει τα ματς μόνος του. Ο Γουόκαπ τον περιόρισε όσο χρειαζόταν και τον «χτυπούσε» στην επίθεση σε κάθε φάση – παραλίγο να κάνει ρεκόρ καριέρας σκοραρίσματος στην Εθνική. Η Κροατία, που η Εθνική μας κέρδισε στον τελικό, ήταν μια ομάδα με καλούς ψηλούς, αλλά με ανώριμους και μέτριους περιφερειακούς τους οποίους ο Καλάθης κυρίως έκανε ό,τι ήθελε. Κι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο;  Εκανε το κόμματι του χωρίς αυτή τη φορά να χρειάζεται να κάνει τα πάντα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή