Και οι τουρίστες στη γραμμή με τις κιθάρες

Μεγάλωσα στην εποχή της μυθοποίησης του τουρισμού στην Ελλάδα. Οι αφίσες του ΕΟΤ είχαν έντονα, «ψεύτικα» χρώματα και αναπαρήγαν το μήνυμα των τριών «S»: sun, sea, sand. Ή syrtaki, souvlaki, sex. Ή οποιαδήποτε «τρίλιζα» μπορεί να φανταστεί, να επιθυμήσει ή να στοχεύσει ο καθένας με αυτές τις έξι λέξεις. Οι δε τουρίστες αντιπροσώπευαν τις νέες, «απελευθερωμένες», όπως τις έλεγαν, ιδέες, την κατάρρευση των ταμπού, τη μοντέρνα αισθητική, τον ελεύθερο έρωτα σε μια χώρα που ο συντηρητισμός και ο πουριτανισμός έκαναν ακόμη κουμάντο. Στο μυαλό μας, οι τουρίστες έμοιαζαν λίγο με χίπις, νέα παιδιά με κάπως εξτρίμ εμφάνιση που χόρευαν, τραγουδούσαν και έκαναν έρωτα στα βραχάκια. Οπως τους ανέφεραν, λίγα χρόνια αργότερα, οι στίχοι του Μάνου Ελευθερίου στο τραγούδι του Γιάννη Σπανού «Σ’ ένα εξπρές»: «…και οι τουρίστες στη γραμμή με τις κιθάρες».