Δεξιά, Κέντρο, Αριστερά σε κίνηση

Οι γαλλικές εκλογές με το σασπένς των δύο γύρων, και τα διαφορετικά αποτελέσματά τους, επιβεβαίωσαν την πολιτική και ιδεολογική αβεβαιότητα που κυριαρχεί εδώ και αρκετά πλέον χρόνια στις δυτικές δημοκρατίες. Η αβεβαιότητα εκφράζεται με την έντονη πολιτική και συναισθηματική πόλωση, τη διάχυτη έλλειψη εμπιστοσύνης, τη ρευστότητα και τους μετασχηματισμούς των παραδοσιακών παραταξιακών ταυτοτήτων. Αριστερά, Κέντρο, Δεξιά γίνονται χώροι και ταυτότητες σε κίνηση είτε αναδιαμόρφωσης, είτε υπέρβασης, είτε νέων συμπλέξεων. Δεν υπάρχει τίποτα πρωτότυπο σε αυτό. Οταν αλλάζουν οι ιστορικές εποχές και μεταβάλλονται τα μέτωπα σύγκρουσης βάσει των οποίων είχε συγκροτηθεί το προηγούμενο πολιτικοκομματικό τοπίο, οι ταυτότητες επαναπροσδιορίζονται μέσα από μια διαδικασία αλλαγών και συνεχειών. Εμφανίζονται νέες προτεραιότητες και ανάγκες που η Πολιτική, οι ηγεσίες και τα κόμματα καλούνται να θεωρητικοποιήσουν και να αντιμετωπίσουν. Η νοηματοδότηση ούτε ήταν ούτε σήμερα είναι μονοδιάστατη, αντιθέτως συνδύαζε κοινωνικές – ταξικές και πολιτισμικές επιλογές. Ιδίως σε χώρες όπως η Ελλάδα, όπου οι πολιτικές παρατάξεις πρωταγωνίστηκαν στη νεότερη ιστορία μας όταν όρισαν και επιτέλεσαν έναν εθνικό στόχο πολύ ευρύτερο των οικονομικοκοινωνικών διεκδικήσεων.