«Ο καημένος ο Γιαννούλης. Ποιος θα το έλεγε;», μουρμούρισε αναστενάζοντας η Ελισάβετ. Κάθισε στην καρέκλα έξω από τον φούρνο στην κεντρική πλατεία του Λιτοχώρου και σκούπισε με το μαντίλι τον ιδρώτα από το μέτωπο. Πήρε άδεια με διανυκτέρευση να πάει τάχα να δει τον παππού του στην Πούρλια. Ηταν άρρωστος, είπε. Τον έπιασε η Στρατονομία να ξελαρυγγίζεται στο πανηγύρι. Γιατί κι αυτοί εκεί τριγύριζαν. Νιάτα, έβραζε το αίμα τους. «Πώς να τα κάνεις ζάφτι» αναστέναξε πάλι η Ελισάβετ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή