Ασε μας, λίγο, γέροντα

Πάντοτε η έλευση του καλοκαιριού είναι μια ευεργεσία – κατά τη διάρκειά του εκλείπει, για λίγο, η πολιτική. Εξαφανίζονται και οι σοβαροί και οι Μαυρογιαλούροι. Μειώνεται η πίεση της παγκόσμιας παπάντζας πάνω μας και ο μήνας Αύγουστος ως γνωστόν δεν έχει ειδήσεις – ευτυχώς. Χαλαρώστε: Ηρθε και φέτος το κοντομάνικο καλοκαιράκι να γλιτώσουμε κάπως, να κάνουμε τα μπάνια μιας, να δούμε το Euro αραχτοί και light, να απολαύσουμε αγώνες υγρού στίβου, να χαρούμε τους Ολυμπιακούς – αλλά, δεν. Φτάσαμε στα μέσα Ιουλίου και η πολιτική μάς τραβάει νυχθημερόν απ’ το μανίκι, δεν μας αφήνει ο διάβολος ν’ αγιάσουμε. Τόσο η εσωτερική, κυρίως το καζίνο της αντιπολίτευσης, όσο και τα εξωφρενικά που συμβαίνουν έξω. Απ’ τη μια η Λεπέν κι ο Μελανσόν (καιρός να φορέσουν τον ζουρλομανδύα και οι Γάλλοι), απ’ την άλλη ο Μπάιντεν, η τελευταία μαύρη γυναίκα ενός μαύρου προέδρου, όπως είπε. Συν η ημικρανία της Ουκρανίας, η Γάζα και οι Εγγλέζοι που δεν τους έφτανε το ψευδοαλαζονικό brexit, παρά διάλεξαν και μια σειρά πρωθυπουργών απ’ το Lidl, σε βαθμό που λες, αυτοί οι τζέντλεμεν είναι μάλλον χειρότεροι από μας και δόξα στη μεγάλη Ψωροκώσταινα.